Şiiri çok sevdiğime değinmiştim daha önceki yazılarda. Bir konuşmam da Özdemir Asaf’ın dizelerini gönderme yaparak; “Bisiklete bindiğimi gör diye bisiklete binmiyorum, bisiklete bindiğim için bisiklete bindiğimi görüyorsun” demiştim. (Orijinal hali : “ Ağladığımı gör diye ağlamıyorum, ağladığım için ağladığımı görüyorsun.”)
Aslında gerçekten de ilk senenin sonunda durumum bu oldu.

Fabrikaya gelen gruplara genellikle sunumu ben yapmaya çalışırım, kendimce güzel bir sunum hazırladım. Benim gibi bisikleti bilmeyen birine bisikletin tarihçesinden, bisiklet seçimine kadar geniş bir yelpazede birçok bilgiyi hap gibi vermeye çalışırım.

Bisiklet hayatımın önemli bir bölümünü kapladı, eve iş getirmek gibi bir durum. Çok bisikletim var, her bisikletin kullanım alanının ve verdiği keyfin farklı olduğunu keşfettim. Şanslı olduğumda doğru sonuçta bunları fabrikada saklayabiliyorum, eve getirip bir kaos yaratmak yerine. Şu an 6 bisikletim var. İkisi klasik, bir yol bisikleti, bir şehir bisikleti, Single-Speed Minivelo (Quasimado) ve her an bagajımda duran bir katlanır bisikletim. Bir tane Gravel’im de vardı ama onu bu sene bir e-gravel ile değiştiriyorum. Yani yakında yine 7 bisiklete sahip olacağım.

Zorunlu olmadıkça bisikletle ulaşımımı sağlıyorum; evet her sabah Manisa’ya araba ile gelip, akşam araba ile dönüyorum ama bunun dışında bisikleti kullanmak için fırsat yaratmaya çalışıyorum. Yemekli bir toplantıya üzerimde takım elbise ile bisiklet ile ulaşıp valeye bisiklet verebiliyorum mesela. İlk başta yadırgıyorlardı ama şimdi katlamayı bile öğrendiler bisikletimi. Ya da bisikletimi görebileceğim güvenli bir yere koymama müsaade etmeyen dükkanlardan hizmet almıyorum. Cuma günü iş dönüşü arabayı park ettikten sonra pazartesi sabahı nereye park ettiğimi hatırlamadığım zamanlar bile oldu. Arandım durdum Bostanlı sokaklarında pazartesi sabahları.

Amatör bisiklet yarışlarına katıldım ve her birinde kendimle yarıştım. İlk iki sene yokuşlarda yürüdüm ama son iki senedir ayağımı hiç yere değdirmeden bitirdim yarışları.
Gökova körfezini bisiklet ile dolaştım. Yavaşlığın nasıl hatırlattığını ve hızın nasıl unutturduğuna bizzat şahit oldum. Milan Kundera’nın Yavaşlık kitabından bir aforizmadır, Aydan Çelik sayesinde öğrendim. Ama bisiklet sayesinde deneyimledim. Akyaka-Akbük arasında araba ile çok seyahat etmişimdir. Ama bisikletle geçerken kekik kokusunu, denizin iyot kokusunu ve gözlemecilerin efsane kokusunu-tadını deneyimledim ve hala unutmadım. Bu sene Corona’dan dolayı biraz gecikmeli olacak belki ama yine pedallayacağım.
Bisiklete gönül vermiş nevi şahsına münasır çok insanlar tanıştım. Her birinden çok şey öğrendim ve güzel anılar biriktirdim ve umarım biriktirmeye devam edeceğim. Buradan herbirine selam olsun.

Yeni rollerde biçildi sosyal hayatımda; eskiden otomotivde çalıştığımdan her arabanın ikinci el fiyatını bilmem beklendiği gibi şimdi de bisiklet almak isteyen tüm dostlarım beni arıyor. Böyle bir VIP hizmet sağlıyorum hiç sıkılmadan ve zevk alarak.

Bana sorulan birçok soru oldu bu süre zarfında; hangi bisikleti almalı, en iyi bisiklet hangisi vb… Fırsat bu fırsat yazmaya başlamışken onlara da değineyim:

• En iyi bisiklet kullandığınız bisiklettir, daha iyisi ise bir sonraki alacağınızdır. Bisiklet seçimi nerede ve ne için kullanacağınız, ne kadar bütçeniz olduğu gibi sorulara vereceğiniz cevaplarla ilgilidir. Ben spor amaçlı bisiklet kullanan biri değilim, daha çok hobi ve ulaşım (commuter) amaçlı kullanıyorum. Çok amaçlı kullanacaksanız Treking diye anılan Şehir bisikletleri iyi bir başlangıç kabul edilebilir. Ama sadece ulaşım için kullanacaksanız ve evde yer sıkıntınız var ise de katlanır bisikletler de iyi bir seçim olacaktır.
• Bisiklet toplamak aslında çok kolay bir iş; Uzakdoğudan parçaları sipariş edip, evin garajında toplayıp, çevrimiçi satışını yaparsanız sizde bisiklet satmış olabilirsiniz. Kataloglardan parça seçip onları vidalıyorsunuz sonuçta. Ama Bisiklet Fabrikası dediğiniz zaman bir otomotiv fabrikasının karmaşıklığına sahip malzeme çeşitliliğiyle, en optimum parçaları, en doğru zamanda üretim hatlarına getirip, o vidaları hep aynı torkda sıkarak, ürettiğiniz ürünün her an arkasında durmanız gerekmekte. Ayrıca tıpkı bir tekstil ürünü gibi her sene yeni bir koleksiyon yaparak her bisiklet sevdalısına hitap edecek bir ürünü düşünmek ve pazara sürmelisiniz. Yoksa bana kalsa ben Henry Ford’cuyum; “İstediğiniz renkte araba üretebiliriz, istediğiniz renk siyah oldukça.”

Makina Mühendisi de olsam hayatımı son on yıldır üst düzey yöneticilik yaparak kazanıyorum. Çalışma hayatında kendime bir ilke belirlemiştim; “Çalışıyor olsaydım, çalışmazdım.” İlk okuduğunuzda anlamadıysanız tekrar okuyuyabilirsiniz. Ben aslında her çalıştığım kurumda yaptığım işimi çok severek yaptım. Kişiye kendi işi zor, başkalarının işi kolay görünür. Ben buna hiç inanmadım, her işin kendi içinde zorlukları ve konfor alanları vardır. Ben zorluklara hiç odaklanmayarak hep çalışırken keyif aldım. Bisiklet işinde ise keyif daha fazla, bunu söylemeden geçemeyeceğim. Ofiste çok sıkılırsam, üretime inip hattan çıkan bisikletlere dokunuyorum, yeni prototipleri deniyorum.

Bu sefer sadece çalışmayı değil, ürettiğimiz ürünü de seviyorum. Sevmemek elde değil ki; siz hiç bisiklete biniyor diye ağlayan birini gördünüz mü? Gördüyseniz de kesin mutluluktan ağlıyordur.

Bu kadar konuşup durdum ama ilk bisikletimi söylemedim; pinokyom vardı bal rengi. Gurbetçi komşularımız tatile geldiklerinde yazın onların BMX vardı ama ben Pinokyomun ön tekerini kaldırıp onlardan daha çok pedal atardım.

Profesyonel olarak kariyerim beni nereye götürür bilemem ama emin olduğum bir şey var gençlik yıllarımda hayatımdan çıkan bisiklet, bu girişi ile daimi olarak hayatımda kalmaya devam edecek.

İyi ki “Arabadan İnip, Bisiklete Binmişim…”

Yazımı bitirmeden, bu yazıyla başlayacağım bir uygulamadan da söz edeyim. Her hafta hoşuma giden bir film ve kitap önerisi vermek istiyorum.

Bu Haftanın Kitabı: Emre Kongar’ın “Hocaefendi’nin Sandukası” adlı kitabı. Hiç spoiler vermiyorum ama bu kitabı üniversite-1 de Gülün Adı kitabından hemen sonra okumuştum.

Bu Haftanın Filmi : Fail Safe. İster 1964 yapımı Henry Fonda versiyonunu, isterseniz de 2000 yapımı George Clooney, Harvey Keitel versiyonunu seyredebilirsiniz.

Ne kadar sürç-ü lisan ettikse af fola, haftaya görüşmek üzere, Eyvallah…